PARADISE LOST

17. yy'da John Milton tarafından kaleme alınan ve epik  şiir olan Paradise Lost insanın düşüşünü anlatır.Milton eserinde sadece Musevi-Hristiyan öğelerle yetinmemiştir aynı zamanda Paganizm ve klasik Yunan atıflarında da bulunmuştur.  İngiliz şair olan John Milton, eseri Paradise Lost'un o dönemde ses getirmesiyle birlikte kendi politik düşüncelerini de duyurmayı başarmıştır. O dönemde başta olan 1.Charles ve İngiliz liderlere karşı insan haklarını savunurken, o dönemin kurallarını protesto etmektedir. Paradise Lost'a dair özellikle edebiyatçıların yararlanabileceği küçük bilgiler vermek istiyorum:
Başlıca karakterlerin Satan(Şeytan),Adem(Adam), Havva(Eve) olan eserde ana teması insanoğlunun itaatsizliğidir. Eserde Satan epik kahramandır. Cennetten kovulan Şeytanın kovulduğu cennet İngiltere'nin parlamentosunu temsil etmektedir. Paradise Lost, itaatsizlikten sonra iki ahlaki yol sunar:Şeytan tarafından artan günah ve bozulma ile Havva ve Adem tarafından temsil edilen kurtuluş yoludur.Paradise Lost itaat ile bağlantılı bir hiyerarşidir.Evrenin düzenine göre cennet yukarıda ,cehennem aşağıda, yeryüzü ise ortada bulunur, bu da Tanrı'nın ve O'nun lütfunun hiyerarşisine dayanmaktadır. İnsanoğlunun yani havva ile adem'in de Tanrı'ya itaatsizlik etmesi kurulu olan düzenin ve hiyararşinin bozulmasına neden olur.
Narsistic: Eve(Havva) şiirde kendisini sevmektedir, O kendini Adam'dan bile üstün görmektedir. Asıl durum ise kadının ne kadar kırılgan ve naif olduğunu erkeğin ise güçlü ve akılcı olduğunu , Adam'ın Tanrı ile iletişimde olduğunu fakat buna rağmen Eve karakteriyle erkeği ikna etmesi ve inandırmasıyla yasak meyveden yemelerini konu alıyor. Şeytan Havva'ya  eğer bu meyveden yerlerse Tanrı kadar güç sahibi olacaklarını söylemesi üzerine bu fikrin Havva'nın kafasına yatması ve Ademi de ikna etmesi insanoğlunun zaaflarıyla beraber ne kadar zayıf ve bir o kadar da hırslı olduğunu gösteriyor.

John milton'ın sıklıkla kullandığı aydınlık ve karanlık öğeleri, aydınlığın melekleri yani iyiliği sembol ederken karanlığın da şeytanı ve kötülükleri sembol ettiğini gösterir.Şiirde lider karakterler yani protagonist Adem ile Havva'dır. Olayların gelişmeye başladığı yer yani Rising action Şeytanın ve diğer isyankar meleklerin cehenneme düşmesiyken Climax yani en doruk nokta ise Adem ile Havva'nın yasak meyveden yemesidir.
Ana temalar: Fate and Free will(kader ve özgür irade) sin(günah), pride(gurur), innocence(masumiyet), lies and deceit(yalanlar ve aldatma),revenge(intikam),language and communication(dil ve iletişim), sex(seks)
Semboller: Düşüş(yasak elmayı yiyerek gözden düşen insanoğlu cenneti kaybetmiştir),
Cennet, Parlaklık ve ışık(Milton bunları Tanrıya ve O'nun lütfuna benzetiyor), Karanlık(karanlığı ise cehenneme benzetiyor.Yani cehennem Tanrı'nın lütfundan ve ışığından yoksundur.)