Tahirle Zühre Meselesi

Nazım Hikmet'in ilk duyduğumda "vay be, ne şiir" dedirten o müthiş şiiridir Tahirle Zühre meselesi.İlk önce şiire bir bakalım;

TAHİRLE ZÜHRE MESELESİ 

 

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da 

hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil, 

bütün iş Tahir ile Zühre olabilmekte 

yani yürekte.

Mesela bir barikatta dövüşerek 

mesela kuzey kutbunu keşfe giderken 

mesela denerken damarlarında bir serumu 

                                          ölmek ayıp olur mu?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da 

hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Seversin dünyayı doludizgin 

ama o bunun farkında değildir 

ayrılmak istemezsin dünyadan 

ama o senden ayrılacak 

yani sen elmayı seviyorsun diye 

elmanın da seni sevmesi şart mı? 

Yani Tahir'i Zühre sevmeseydi artık 

yahut hiç sevmeseydi 

Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da 

hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil. 

Aşkın her halinin güzel olduğunu, sevmenin hala ayıp olduğunu düşünen dar kafalara karşı ayıp olmadığını savunan, karşılıklı ya da karşılıksız her halinin güzel olduğunu,insanın sevmesi için bir şey beklememesi gerekli olduğunu ,her şeyin yürekle olduğunu, sevmek içinde kalp değil yüreğin gerekli olduğunu belirten muazzam bir şiirdir. Aşk karşılıklı da olabilir, tek kişilikli  de... Her ne olursa olsun seven ne kaybederdi?